De Paradox van de slimme Millenial

In mijn dagelijks werk coach ik de laatste tijd steeds meer millenials in de hightech wereld, advocatuur en accounting. Mijn coaches zijn bijna zonder uitzondering enorm gedreven en zeer ambitieus. Toch lopen zij bijna zonder uitzondering tegen dezelfde dingen aan die ze met mij delen:

1. Voldoe ik wel, ben ik wel goed genoeg binnen de organisatie waar ik werk?
2. Prestatie-stress, nachten wakker liggen en zorgen maken over hun baan.
3. Ga ik wel snel genoeg? Had ik in mijn carrière niet al verder moeten zijn, meer moeten kunnen, weten, etc.

Achter de facade van zelfverzekerdheid gaan doorgaans veel zorgen schuil die hen onzeker maken. Als ik het chargeer, dan kun je zeggen dat slimme millenials vanaf kleins af aan hebben blootgestaan aan een enorme extrinsieke motivatie door ouders, sportclubs, school, en universiteit. Stickers van de juf, medailles voor het meedoen, onvoorwaardelijke lof, city trips na het examen, mobiele telefoons, laptops en nog veel meer; alles om het beloningscentrum in de hersenen een "instant high" te geven. Boter bij de vis. Een stok met een sappige wortel.

Maar dan gaan de millenials werken en komen ze in een omgeving zonder onvoorwaardelijke lof en structurele korte termijnbeloningen. Werkgevers en managers gaan ervan uit dat de millenial er is om bij te dragen aan bestaande processen en structuren die gericht zijn op bedrijfsdoelen, aandeelhouderswaarde, concurrentieposities en winstgevendheid.

Fijn dat je er bent millenial, maar nu graag weer even normaal doen, uren draaien en waarde toevoegen. Dit is niet jouw feestje, je bent te gast op ons feestje met onze regels, normen en waarden.

Deze bedrijfscultuur zorgt voor veel verwarring en spanning bij millenials. Wat ik zie is dat veel millenials moeite hebben om zelf een reëel beeld te schetsen van wie ze zijn, wat ze kunnen, wat van ze verwacht mag worden en vooral wat ze willen.

Ze lijken zelfverzekerde presteerders, maar zijn in feite vaak onzeker over wat er van hen verwacht wordt. Binnen organisaties waarbij weinig aandacht is voor het "onboarden" van nieuwe mensen gaat de gemiddelde slimme millenial zelf zitten gokken wat er van ze verwacht wordt. Ze gaan de dialoog niet aan met hun manager. Ze leggen zichzelf een (te) hoge lat op en "benchmarken" zichzelf met collega's met 10+ jaar werkervaring.

Omdat veel millenials een leven lang extrinsiek gemotiveerd zijn, gaan ze dus op zoek naar beloning. Hun zelfbeeld hangt af van het wel of niet krijgen van beloningen. Ze hebben moeite om hun eigen prestaties en successen op waarde te schatten en kijken naar hun omgeving voor de aai over de bol en het klopje op de schouder.

Waar een gemiddelde 40+ manager denkt: "Ja logisch dat je dat gedaan hebt, dat is je werk." Gaat het bij millenials knagen. "Doe ik het wel goed, moet ik nog harder werken?"

Om de slimme millenial in zijn/haar kracht te krijgen, ligt er een gedeelde verantwoordelijkheid van zowel de millenial als zijn/haar manager.

Ga met elkaar in dialoog. Toon interesse in elkaars kennis en ervaring. Stel samen SMART doelen op korte, middellange en lange termijn. Pak samen regelmatig even een kop koffie om te kijken hoe het gaat. Vraag hulp als millenial, biedt hulp aan als manager.

En als laatste een tip voor managers. Help de millenial het pure genot ontdekken van intrinsieke motivatie en intrinsieke trots. Help de millenial in de laatste essentiële stap naar het worden en zijn van een onafhankelijke verantwoordelijke professional en mens.

Alexander Hilberts is Post HBO gecertificeerd trainer, consultant en coach en als partner verbonden aan Prospectory.